Nederlands:
Zelfportret met gesloten ogen van Fernand Auwera, gepubliceerd in 1973 door Standaard / P.N. van Kampen, is een verzameling verhalen en teksten die diep ingaat op de persoonlijke worstelingen van de auteur. Het boek, dat 197 pagina’s telt en verschijnt in de Gemini Literaire Paperback-serie, meet 12,5 cm x 20 cm en is gebonden in een genaaide softcover.
Zelfportret met gesloten ogen kan worden gezien als een ultieme poging van Auwera om zichzelf te herdefiniëren en los te breken uit een periode van persoonlijke en creatieve stagnatie. Het boek bestaat uit verhalen en teksten die zijn zoektocht naar eerlijkheid en zelfontdekking weerspiegelen. Auwera beschrijft in de inleiding hoe hij geconfronteerd werd met ingrijpende persoonlijke problemen, waardoor zijn wereld steeds nauwer werd. Deze crisis leidde hem ertoe om de puinhopen en leugens in zijn eigen leven op te ruimen, met de hoop dat hij daarna als schrijver en als mens zou kunnen groeien.
De verhalen zijn doordrenkt van introspectie en bieden een diepgaande reflectie op het schrijverschap zelf. Auwera’s engagement in het boek draait om een eerlijk verzet tegen alles wat de kracht en betekenis van taal kan uithollen. Zijn schrijfstijl is openhartig en direct, zonder enige pretentie, wat de authenticiteit van zijn zoektocht naar zelfvernieuwing versterkt.
De thematiek varieert van zelfanalyse tot maatschappijkritiek, waarbij Auwera niet schuwt om zijn eigen kwetsbaarheden bloot te leggen. Hij onderzoekt de functie van schrijven en de rol van de schrijver in de samenleving, vaak met een scherpe blik op de beperkingen en valkuilen van het schrijverschap. Door zijn persoonlijke ervaringen te integreren met bredere filosofische en literaire kwesties, biedt Auwera een rijk en genuanceerd perspectief op de menselijke conditie en de rol van taal daarin.
Zijn dankwoord bij de ontvangst van de Arkprijs van het Vrije Woord is emblematisch voor de inhoud van het boek: een nadruk op eerlijkheid en de noodzaak om persoonlijke waarheid te zoeken, zelfs als dat betekent dat je door ongemakkelijke waarheden moet navigeren. Zelfportret met gesloten ogen is niet alleen een verzameling verhalen, maar een krachtige getuigenis van Auwera’s strijd en vastberadenheid om door de moeilijkheden heen te breken en een diepere betekenis in zijn schrijven en leven te vinden.
Fernand Auwera (Antwerpen, 26 november 1929 – Antwerpen, 25 november 2015) was een Vlaamse auteur en criticus, bekend om zijn introspectieve en geëngageerde stijl. Na zijn debuut in de jaren vijftig met de roman Geen daden maar woorden, ontwikkelde hij zich tot een veelzijdig schrijver van romans, verhalenbundels en essays. Auwera’s werk wordt gekenmerkt door een diepgaande zelfreflectie en een kritische blik op de maatschappelijke en persoonlijke aspecten van het schrijverschap. Naast zijn literaire werk was hij ook actief als filmcriticus en scenarist. Voor zijn bijdragen aan de Vlaamse literatuur ontving hij verschillende onderscheidingen, waaronder de August Beernaertprijs en de Arkprijs van het Vrije Woord. Zijn nalatenschap omvat een rijk palet aan verhalen en teksten die blijven inspireren door hun openhartigheid en diepgang.
English:
Zelfportret met gesloten ogen by Fernand Auwera, published in 1973 by Standaard / P.N. van Kampen, is a collection of stories and texts that delve deeply into the author’s personal struggles. The book, spanning 197 pages and part of the Gemini Literary Paperback series, measures 12.5 cm x 20 cm and is bound in a sewn softcover.
Zelfportret met gesloten ogen represents Auwera’s ultimate effort to redefine himself and break free from a period of personal and creative stagnation. The book comprises stories and texts that reflect his quest for honesty and self-discovery. In the introduction, Auwera explains how he faced significant personal issues, narrowing his world. This crisis led him to clear away the debris and lies in his own life, hoping that he could grow both as a writer and a person afterward.
The stories are imbued with introspection and provide a profound reflection on the act of writing itself. Auwera’s engagement in the book revolves around a genuine resistance against anything that might erode the power and meaning of language. His writing style is candid and direct, devoid of any pretension, enhancing the authenticity of his quest for self-renewal.
The themes range from self-analysis to social criticism, with Auwera unafraid to expose his vulnerabilities. He explores the function of writing and the role of the writer in society, often with a sharp focus on the limitations and pitfalls of the craft. By integrating his personal experiences with broader philosophical and literary issues, Auwera offers a rich and nuanced perspective on the human condition and the role of language within it.
His acceptance speech for the Arkprijs van het Vrije Woord is emblematic of the book’s content: an emphasis on honesty and the necessity of seeking personal truth, even if it means navigating uncomfortable realities. Zelfportret met gesloten ogen is not just a collection of stories but a powerful testament to Auwera’s struggle and determination to break through difficulties and find deeper meaning in his writing and life.
Fernand Auwera (Antwerp, November 26, 1929 – Antwerp, November 25, 2015) was a Flemish author and critic, known for his introspective and engaged style. After debuting in the 1950s with the novel Geen daden maar woorden, he evolved into a versatile writer of novels, story collections, and essays. Auwera’s work is characterized by profound self-reflection and a critical view of the societal and personal aspects of writing. Besides his literary work, he was active as a film critic and screenwriter. For his contributions to Flemish literature, he received several awards, including the August Beernaert Prize and the Arkprijs van het Vrije Woord. His legacy includes a rich array of stories and texts that continue to inspire with their candor and depth.
