Nederlands:
Die ene mens van Willem Brakman, uitgegeven door Em. Querido in 1984, is een diep autobiografische roman die het leven van de hoofdpersoon Wim Akijn belicht. Deze derde, ongewijzigde druk, opgenomen in de Salamander-reeks, bestaat uit 171 pagina’s en is een perfecte weergave van Brakmans karakteristieke stijl.
Het verhaal, verdeeld over drie hoofdstukken, beslaat een eerdere periode in het leven van Wim Akijn, die nog een medische student is. De roman volgt Akijns complexe relatie met zijn ouders, zijn hernieuwde contact met jeugdvriend Tom, en de nasleep van Toms voortijdige dood door een auto-ongeluk. Na Toms dood bezoekt Akijn vaak Trix, de jonge weduwe, waarmee hij een bijzondere band ontwikkelt. De roman richt zich vooral op Akijns intense zoektocht naar stabiliteit in menselijke relaties en zijn strijd tegen de onvermijdelijke vergeefsheid die deze zoektocht vaak met zich meebrengt.
Het hart van het boek is Akijns verlangen naar een stabiel ankerpunt in zijn verhoudingen, een centraal thema dat door de titel wordt weerspiegeld. Brakman beschrijft deze zoektocht met een traditionele stijl die een scherp psychologisch realisme oproept. Zijn karakterisering van Akijn en zijn introspectieve reis biedt een genuanceerde kijk op de menselijke conditie, waarbij de lezer wordt meegenomen in de complexiteit van Akijns innerlijke wereld.
De roman is bekroond om zijn diepgaande psychologische inzichten en wordt vaak vergeleken met het werk van Vestdijk vanwege zijn zorgvuldige aandacht voor de interne dynamiek van de personages. Brakmans proza is rijk aan barokke details, wat zijn latere schrijfstijl kenmerkt, maar in deze roman blijft het vrij traditioneel en gericht op het verhalende aspect. Die ene mens biedt een meeslepende verkenning van menselijke relaties en de soms hopeloze zoektocht naar betekenis en vastigheid binnen deze verhoudingen.
Willem Brakman (1922-2008) was een Nederlandse schrijver die bekend stond om zijn complexe en vaak surrealistische verhalen. Na zijn debuut met Een winterreis ontwikkelde hij een reputatie voor zijn barokke, rijke taalgebruik en zijn diepgravende psychologische verkenningen. Brakman won in 1981 de P.C. Hooftprijs, een van de belangrijkste literaire onderscheidingen in Nederland, voor zijn hele oeuvre. Zijn werk, dat zowel romans als korte verhalen en essays omvat, kenmerkt zich door een scherp oog voor menselijke zwakheden en de absurditeiten van het bestaan. Gedurende zijn carrière schreef hij meer dan dertig boeken en bleef hij een prominente figuur in de Nederlandse literatuur tot zijn dood in 2008.
English:
Die ene mens by Willem Brakman, published by Em. Querido in 1984, is a deeply autobiographical novel that explores the life of the protagonist Wim Akijn. This third, unchanged edition, part of the Salamander series, spans 171 pages and exemplifies Brakman’s characteristic style.
The story, divided into three chapters, covers an earlier period in Wim Akijn’s life, when he is still a medical student. The novel follows Akijn’s complex relationship with his parents, his renewed contact with his childhood friend Tom, and the aftermath of Tom’s untimely death in a car accident. After Tom’s death, Akijn frequently visits Trix, Tom’s young widow, with whom he develops a unique bond. The novel focuses on Akijn’s intense quest for stability in human relationships and his struggle against the inevitable futility that often accompanies this search.
The core of the book is Akijn’s yearning for a stable anchor point in his relationships, a central theme reflected in the title. Brakman describes this quest with a traditional style that evokes a sharp psychological realism. His characterization of Akijn and his introspective journey offers a nuanced view of the human condition, drawing the reader into the complexity of Akijn’s inner world.
The novel is lauded for its profound psychological insights and is often compared to the works of Vestdijk for its careful attention to the internal dynamics of the characters. Brakman’s prose is rich in baroque details, a hallmark of his later writing style, but in this novel, it remains fairly traditional and focused on the narrative aspect. Die ene mens provides a compelling exploration of human relationships and the sometimes hopeless quest for meaning and stability within these interactions.
Willem Brakman (1922-2008) was a Dutch writer known for his complex and often surreal stories. After his debut with Een winterreis, he developed a reputation for his baroque, rich language and his deep psychological explorations. Brakman won the P.C. Hooft Prize, one of the most prestigious literary awards in the Netherlands, in 1981 for his entire oeuvre. His work, which includes novels, short stories, and essays, is characterized by a keen eye for human weaknesses and the absurdities of existence. Throughout his career, he wrote over thirty books and remained a prominent figure in Dutch literature until his death in 2008.
