Nederlands:
Georges Adé (Antwerpen, 14 november 1936 – Edegem, 11 oktober 1992) was een Belgisch romanist, dichter en prozaschrijver, radio- en tv-criticus. Hij schreef aanvankelijk onder het pseudoniem Laurent Veydt.
Adé promoveerde in de Romaanse filologie aan de Sorbonne en keerde terug naar zijn geboortestad. Beïnvloed door de nouveau roman en in de gloriejaren van de alternatieve vormen van schrijven, werd zijn eerste boek, Het lichamelijk onderscheid, een contestatie van de conventies binnen de Nederlandstalige en vooral Vlaamse vertelkunst. Zijn volgende twee boeken lagen in dezelfde lijn.
Vanaf 1971 richtte hij zich vooral op zijn wetenschappelijk werk en publiceerde studies over semiotiek en linguïstiek, geïnspireerd door Roman Jakobson en Claude Lévi-Strauss. In 1977 werd hij benoemd tot hoogleraar aan de Katholieke Vlaamse Hogeschool in Antwerpen.
Zijn eerste roman, De grote boodschap (1977), was een montage van drie teksttypes in verschillende stijlen en registers, waaronder een vertaling van de Bacchanten van Euripides. Het geheel had als doel een bacchantische bevrijdingsroes uit te beelden.
Adé was redacteur van het Nieuw Vlaams Tijdschrift en na de verdwijning van dit tijdschrift van Diogenes. Hij was lid van de Antwerpse groep Pink Poets en een veelgevraagd interviewer en boekbespreker. Zijn kennis van de Franse letterkunde bracht hem ertoe Marguerite Yourcenar en Eugène Ionesco te interviewen. Ook maakte hij vertalingen van Franse toneelschrijvers.
Marcel Janssens typeerde hem in Geboekstaafd. Vlaamse prozaschrijvers na 1945 (Davidsfonds, 1988) als volgt: “Als veelzijdig schrijver vertegenwoordigt hij het type van de geëngageerde, ideologisch betrokken ‘homme de lettres’ naar Frans model. Hij is een kritische intellectueel, kosmopoliet van vorming en interesse, die het schrijven (inclusief de productie van grensverleggende teksten) wil plaatsen in een bredere ideologische en maatschappelijke context. Zijn veeleisende schrifturen liggen in het raakvlak van eigenzinnige autonomie en betrokkenheid.”
English:
Georges Adé (Antwerp, November 14, 1936 – Edegem, October 11, 1992) was a Belgian Romance philologist, poet, and prose writer, as well as a radio and TV critic. He initially wrote under the pseudonym Laurent Veydt.
Adé earned his doctorate in Romance philology from the Sorbonne and returned to his hometown. Influenced by the nouveau roman and during the heyday of alternative forms of writing, his first book, Het lichamelijk onderscheid (The Physical Distinction), challenged the conventions prevalent in Dutch-language, and primarily Flemish, narrative art. His next two books followed a similar path.
From 1971, he focused mainly on his scientific work, publishing studies on semiotics and linguistics, inspired by Roman Jakobson and Claude Lévi-Strauss. In 1977, he was appointed professor at the Catholic Flemish College in Antwerp.
His first novel, De grote boodschap (The Great Message) (1977), was a montage of three text types in different styles and registers, including a translation of Euripides’ Bacchae. The work aimed to depict a bacchic liberation frenzy.
Adé was an editor for the Nieuw Vlaams Tijdschrift and, after its discontinuation, for Diogenes. He was a member of the Antwerp group Pink Poets and a sought-after interviewer and book reviewer. His knowledge of French literature led him to interview Marguerite Yourcenar and Eugène Ionesco. He also translated works by French playwrights.
Marcel Janssens described him in Geboekstaafd. Vlaamse prozaschrijvers na 1945 (Davidsfonds, 1988) as follows: “As a versatile writer, he represents the type of engaged, ideologically involved ‘homme de lettres’ in the French model. He is a critical intellectual, cosmopolitan in training and interest, who seeks to place writing (including the production of boundary-pushing texts) within a broader ideological and social context. His demanding writings lie at the intersection of individual autonomy and engagement.”
