Nederlands:
In “De Verteller. Of een idioticon voor zegelbewaarders” van Harry Mulisch wordt een cryptisch en complex verhaal verteld dat qua stijl en structuur afwijkt van zijn meer toegankelijke werken zoals “De Aanslag”. Mulisch classificeert de roman zelf als hyperrealistisch, wat betekent dat de nadruk ligt op de manier van vertellen en niet zozeer op de plot. De roman combineert verschillende tekstsoorten en verweeft deze door elkaar, wat het voor de lezer moeilijk maakt om het verhaal lineair te volgen.
Het boek draait om Joris Sytzma, een 43-jarige man die, nadat hem acht voortanden zijn getrokken, in een crisis belandt en reflecteert op zijn verleden terwijl hij op zijn boot dobbert. De geschiedenis van Sytzma wordt gepresenteerd op een manier die bewust verwarrend en fragmentarisch is, wat bijdraagt aan de experimentele aard van het werk.
Bij de eerste publicatie in 1970 reageerde de literaire kritiek verdeeld en vaak geïrriteerd. Het boek werd omschreven als een ‘on-boek’, ‘een lege verpakking’ en ‘geen boek’. De kritiek ging vooral over de schijnbare leegte en de afwezigheid van een traditionele plotstructuur. In 1971 publiceerde Mulisch “De verteller verteld”, waarin hij zijn critici bekritiseert en het werk van verklarend commentaar voorziet.
Harry Mulisch (1927-2010) was een van de belangrijkste Nederlandse schrijvers van de 20e eeuw. Zijn werk omvat romans, essays, verhalen en toneelstukken. Mulisch’ schrijfstijl wordt gekenmerkt door een diepgaande intellectuele benadering, waarbij hij vaak filosofische en historische thema’s onderzoekt.
English:
In “De Verteller. Of een idioticon voor zegelbewaarders” by Harry Mulisch, a cryptic and complex story is told that differs in style and structure from his more accessible works like “The Assault.” Mulisch himself classifies the novel as hyperrealistic, meaning the emphasis is on the manner of storytelling rather than the plot. The novel intertwines different text types, making it difficult for the reader to follow the story linearly.
The book centers on Joris Sytzma, a 43-year-old man who, after having eight front teeth extracted, finds himself in a crisis, reflecting on his past while drifting on his boat. Sytzma’s history is presented in a deliberately confusing and fragmented manner, contributing to the experimental nature of the work.
Upon its first publication in 1970, literary critics were divided and often irritated. The book was described as an ‘un-book,’ ‘an empty package,’ and ‘no book.’ The criticism mainly focused on the apparent emptiness and absence of a traditional plot structure. In 1971, Mulisch published “De verteller verteld,” in which he criticizes his critics and provides explanatory commentary on the work.
Harry Mulisch (1927-2010) was one of the most important Dutch writers of the 20th century. His work includes novels, essays, short stories, and plays. Mulisch’s writing style is characterized by a deep intellectual approach, often exploring philosophical and historical themes.
