Nederlands:
Martinus Nijhoff’s Pierrot aan de lantaarn is een poëziebundel uitgegeven in 1936 door A. A. M. Stols in Maastricht en Brussel. Deze tweede editie in de serie “Kaleidoscoop” (nr. 19) bestaat uit 31 pagina’s en heeft een formaat van 12,8 cm bij 19,6 cm. Het boek verkeert in uitstekende staat en heeft een zachte, genaaide kaft.
Martinus Nijhoff (Den Haag, 20 april 1894 – aldaar, 26 januari 1953) was een Nederlandse dichter, toneelschrijver, vertaler en essayist. Ondanks zijn voorkeur voor de sonnetvorm, wat hem een traditionele dichter doet lijken, is hij eerder modern. Hij vertegenwoordigde een modern taalgevoel, een moderne poëtica en een modern levensgevoel. Nijhoff streefde naar herwaardering van het ‘gewone woord’ in de poëzie, wat duidelijk naar voren komt in zijn bekendste gedicht De moeder de vrouw, waar spreektaal is gegoten in strakke sonnetvorm. Hiermee verzette hij zich tegen de “woordkunst” van de Tachtigers en benadrukte hij de autonomie van het gedicht, los van de dichter. Hij kwam in botsing met de opvattingen van Forum-dichters als Menno ter Braak en E. du Perron door zijn standpunt in de “vorm of vent”-discussies. Daarnaast zag hij poëzie als een middel om iets menselijks te brengen in een ontmenselijkte, nieuwe technologische wereld. Motieven zoals de moeder, het kind en de soldaat, evenals christelijke motieven, komen vaak voor in zijn werk.
English:
Martinus Nijhoff’s Pierrot aan de lantaarn (Pierrot by the Lantern) is a poetry collection published in 1936 by A. A. M. Stols in Maastricht and Brussels. This second edition in the “Kaleidoscoop” series (no. 19) consists of 31 pages and measures 12.8 cm by 19.6 cm. The book is in excellent condition and features a soft, sewn cover.
Martinus Nijhoff (The Hague, April 20, 1894 – The Hague, January 26, 1953) was a Dutch poet, playwright, translator, and essayist. Despite his preference for the sonnet form, which may make him appear traditional, Nijhoff was actually modern. He stood for a modern sense of language, a modern poetics, and a modern sense of life. He aimed to revalue the ‘ordinary word’ in poetry, as exemplified in his well-known poem De moeder de vrouw, which uses colloquial language in a strict sonnet form. In doing so, he opposed the “word art” of the Tachtigers and emphasized the autonomy of the poem, separate from the poet. This stance put him at odds with Forum poets like Menno ter Braak and E. du Perron during the “form or vent” debates. Additionally, Nijhoff saw the role of poetry as bringing something human into a dehumanized, new technological world. Themes such as the mother, the child, the soldier, and Christian motifs often appear in his work.
