| Summary | De Vlaamse schrijver Gaston Burssens (1896-1965) behoorde voor de Tweede Wereldoorlog tot het expressionisme (verwant met Paul van Ostayen, wiens nalatenschap hij bezorgde), maar vond pas na de oorlog de erkenning die hij verdiende. Hij schreef proza, toneel en essays, maar hij werd het bekendst door zijn poezie.
Gaston Burssens –evenals Victor Brunclair, Herman van den Reeck ea – bevond zich op de linkervleugel van de Vlaamse Beweging. Samen met Paul van Ostaijen en Victor Brunclair schreef hij verschillende theoretische bijdragen voor Vlaamsche Arbeid met betrekking tot het modernisme en de theorie van het organisch en experimenteel dichterschap. Geleidelijk aan werd hij samen met van Ostaijen één der weinige authentieke vertegenwoordigers van het organisch expressionisme: het omvatten van een ongerijmde wereld in ongerijmde poëzie. |
|---|
